Bycia liderem, przywódcą nie można się nauczyć

W pierwszej połowie czerwca Stowarzyszenie Projekt Tarnów zrealizowało projekt Młodzi Polscy Liderzy na Ukrainie, który został sfinansowany ze środków Fundacji PZU. W czasie trwania wydarzenia udało nam się porozmawiać o byciu liderem z Pawłem Gądkiem, jednym z trenerów którzy pracowali z młodzieżą uczestniczącą w działaniach.

Czy bycia liderem da się nauczyć? A może się z tym rodzimy?
Bycia liderem, przywódcą nie można się nauczyć, ponieważ decydują o tym wrodzone cechy człowieka. Oczywiście można starać się nabywać i udoskonalać tzw. kompetencje miękkie, które wpływają na całokształt osoby lidera. Jednak prawdziwy lider, to osoba, która inspiruje, słucha (i słyszy), buduje relacje, a następnie pozytywnie je wzmacnia. A tego nie da się niestety wyuczyć – decydują o tym wrodzone cechy danej jednostki.
Czy liderem jest się na wszystkich płaszczyznach? Na przykład w życiu zawodowym ale też osobistym?
Może się tak zdarzyć, że dana osoba jest liderem na wielu płaszczyznach, jednak są to sytuacje niezwykle rzadkie i unikatowe. Przeważnie liderem jest się w jednej, maksymalnie dwóch dziedzinach. Przykładowo nie zawsze Prezes danej spółki, zatrudniający kilka tysięcy pracowników, podejmujący trudne i kluczowe decyzje biznesowe, będzie liderem w swojej rodzinie.

Czy Twoim zdaniem każdy powinien uczyć się umiejętności/kompetencji liderskich? Nasze role w społeczeństwie są przecież różne.
Oczywiście, że tak. Fakt, że nie każdy w przyszłości zostanie liderem, nie znaczy, że nie powinien nabywać, tzw. kompetencji miękkich, które będą pomocne dla każdego z nas. Liderom oprócz szeregu wrodzonych cech można przypisać wiele innych kompetencji, które można i warto rozwijać. Należą do nich m.in. umiejętność radzenia sobie ze stresem, umiejętność pracy pod presją czasu, umiejętność motywowania innych do pracy, logiczne myślenie, komunikatywność i umiejętność pracy w grupie oraz kreatywność i innowacyjność.

Co było dla Ciebie najważniejsze kiedy przygotowywałeś program warsztatów? Teoria czy praktyka?

Tak jak w większości przypadków tak również i w tym, teoria jest nierozerwalnie związana z praktyką. Aby prawidłowo poznać jakiekolwiek zagadnienie, najpierw trzeba przedstawić je pod kątem teoretycznym, by następnie na prawdziwych, życiowych przykładach potwierdzić przekazywany materiał szkoleniowy i ugruntować uprzednio zdobytą, teoretyczną wiedzę.
Kluczową kwestią podczas przygotowywania do warsztatów, był odpowiedni wybór bibliografii i materiałów informacyjnych, ponieważ tematyka dotycząca „leadershipu” i przywództwa jest niezwykle skomplikowana i zróżnicowana. Dla osób młodych, które po raz pierwszy miały z nią styczność, należało przedstawić informacje w sposób prosty, przejrzysty a następnie poprzeć odpowiednimi przykładami, aby każdy zrozumiał w 100% to, co prowadzący miał na myśli. Sądzę, że pozytywny feedback ze strony uczestników potwierdził prawidłowość wyboru materiałów i ścieżki edukacyjnej.

Jak grupa odnajdywała się na warsztatach? Czy coś Cię zaskoczyło? Który element warsztatów najbardziej zaangażował uczestników?

Podczas zajęć grupa była niezwykle aktywna i zainteresowana przedmiotem warsztatów. To co zaplanowałem, zostało zrealizowane nawet z nawiązką. Uczestnicy najbardziej zaangażowani byli w część praktyczną, a w szczególności w jej ostatni etap. Zadanie polegało na pracy w grupie i wyborze przez uczestników jednego lidera (współczesnego lub z przeszłości) i wskazania na cechy, które świadczą o tym, że to właśnie on/ona jest liderem. Nie ukrywam, że spodziewałem się wyboru tzw. „negatywnych” liderów m.in. Hitlera czy Stalina, ponieważ spora część osób to właśnie te osoby kojarzy z przywództwem. Duże było moje zaskoczenie, kiedy uczestnicy wskazali i skrupulatnie scharakteryzowali osoby Elona Muska czy Margaret Thatcher.
Czy jako prowadzący zauważyłeś wśród uczestników dobry „materiał” na lidera?
Tak, dwie osoby zdecydowanie wykazywały się cechami przywódczymi.